عمو قدرت

اگرچه صلح آرزوی بشر است و همیشه لازم اما عدالت نَفَس زندگی است 

اگر تعادل نباشد هیچ صلحی واقعی نیست،

بلکه سکوت مظلوم است از ترس جانش، از ترس مالش، از ترس آبرویش و یا هرسه‌ی آن و این یعنی جنگ خاموش، جنگ پنهان، جنگ بالقوه، آتشی زیرخاکستر 

و چه زیانباراست خشمی که فرو خورده شده،    

چیزی که تو آنرا صلح می‌بینی صورت معصومانه‌ی مظلومی است که روزی تاب گلوی خراشیده از بغضش را نخواهد آورد و آنگاه شاید از تو و تمام هستی‌ات جز دود که لحظه‌ای در فضا خواهد پیچید و محو خواهدشد چیزی باقی نماند

تاریخ را شاید فاتحان بنویسند اما سوزش خشم آه را تو باید با جانت به ابدیت ببری.  

اکنون که خوش خوشان تو است بد نیست انگشت خود را کمی به شعله شمع کوچکی در بزمی شبانه از مهمانی‌های سرمستانه‌ات نزدیک کنی 

فقط کمی و فقط دمی

اینرا می‌فهی آیا ؟؟؟