لبخند هدایت

 

 اگر انسان می‌دانست که براحتی و فقط با بهانه‌ای، دریک چشم به هم زدن، دنیا را از وجود نازنین خویش خالی می‌کند آیا حاضر می‌شد این زندگی را که با زندان رحم شروع می‌شود بپذیرد؟ 

اگر انسان می‌دانست که زندگی توام با درد و رنج و اشک و آه و فغان است آیا راضی می‌شد فکر آمدنِ به دنیا را که در همان آغاز تولد با درد و رنج مهربانترین فرشته‌اش همراه است حتی برای لحظه‌ای به ذهن خویش راه دهد؟

اگر انسان می‌دانست که «« در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره روح آدم را می‌خورد »» آیا حاضر می‌شد حتی برای چشیدن طعم لبخند پا به عرصه‌ی این جهان بگذارد؟ 

آیا انسان می‌تواند در آمدن و نیامدن بودن و نبودن زدن و نزدن خوردن و نخوردن هستن و نهستن جستن و نجستن خاستن و نخاستن خواستن و نخواستن بستن و نبستن بریدن و نبریدن جهیدن و نجهیدن خریدن و نخریدن ترسیدن و نترسیدن افتادن و ایستادن خوابیدن و نخوابیدن و هزار بیدن و میدن و تادن و بادنِ خود دراین دنیا تصمیم بگیرد؟؟؟ 

آری ؟ 

 

باور من اینست که آری می‌تواند، اما اینکه دقیقن کدامیک از آنها را و چند درصد، نمی‌دانم!

به باور بایدش دید، هرکسی را راز زندگانیش  

شاید کسی هست که برای تحمل نکردن این " زندگی و زخم‌هایش " بخواهد پایان دهد به حضور خود دراین غربت و شاید به سخره همی‌گیرد چنین آشفته بازاری ...

آنچه رفت به تاریخ پیوسته و آنچه خواهدآمد، پیش ما نیست فقط آنچه که هست، می‌تواند مال ما باشد، سهم ما باشد، روز ما روزی ما باشد ...

خب فکرشو بکنید اگر آدمی قبل از بوجود آمدن، امکان " اسکن و بررسی زندگی در یک نگاه " را داشت به نظر شما جمعیت کره زمین درحال حاضر چقدر بود؟ 

در چنین وضعیتی کیفیت زندگی ساکنان زمین چگونه می‌بود؟ 

باور خودم دراین باره چنین است اگر فرض کنم چنین اجازه‌ای برای انتخاب وجود داشت، پاسخم به پرسش ِآمدن یا نیامدن براستی نمی‌دانم  بود 

اما سوالی که شاید بسیار مهمترباشد اینست : 

چگونه می‌توان چنین امکانی را برای آیندگان فراهم کرد؟