هوس

زبان پرسشگر، بعد ازکودکی‌های شاد، از پیش ما کوچ کرد و رفت، یاد آن روزهای بهاری به خیر که چشمهایمان را نور شوخ آفتاب به بازی می‌گرفت و به هرسو که رو می‌چرخاندیم چشمانمان در امان نبود و از سماجت او آموخته بودیم کنجکاوی و سماجتِ فضولی‌ها را !

من کودکی‌هایم را می‌خواهم!  الان!!!